Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świnoujściu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Świnoujściu Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Trytek-Błaszak

Protokolant: Marta Korzeniewska

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2016 roku w Świnoujściu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w G.

przeciwko B. S.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda (...)w G. na rzecz pozwanej B. S. kwotę 4.817 zł (czterech tysięcy ośmiuset siedemnastu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 44/16

UZASADNIENIE

wyroku w postępowaniu zwykłym

Powód (...) w G. wniósł przeciwko B. S. powództwo o zapłatę kwoty 10.856,10 zł z odsetkami ustawowymi od kwoty 10.775,41 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym opłaty sądowej 543 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17 zł, kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwaną z wierzycielem pierwotnym (...) Bank (...) S.A. (poprzednio (...) Bank S.A.) w dniu 20 kwietnia 2009r. umowy kredytu o numerze (...). Pozwana nie wywiązała się z warunków umowy, co spowodowało zakończenie umowy stron. Zobowiązanie pozwanej na dzień sporządzenia pozwu wynosi kwotę 10.856,10 zł, na którą składa się: 4.985,99 zł zaległa część kapitału, 5.789,42 zł suma odsetek od kapitału naliczonych od dnia następnego po dacie wymagalności do dnia sporządzenia pozwu, 80,69 zł koszt dochodzenia zaległej należności (koszty upomnień i wezwań) naliczone zgodnie z warunkami umowy. W dniu 29 września 2014r. wierzyciel pierwotny dokonał przelewu przysługującej mu od pozwanej wierzytelności na rzecz powoda, a zbycie nastąpiło zgodnie z art. 509 kc i tym samym powód uzyskał legitymację procesową czynną w niniejszym postępowaniu. O przelewie pozwana została poinformowana pisemnym zawiadomieniem. Przed wytoczeniem powództwa podejmowane były próby polubownego odzyskania należnej od pozwanej kwoty, lecz okazały się bezskuteczne. Powód wskazał, że na żądanie pozwu składa się: 10.775,41 zł – zaległa suma kapitału i odsetek od kapitału wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi od dnia następnego po dniu wytoczenia powództwa do dnia zapłaty, 80,69 zł – koszt dochodzenia zaległej należności (koszty upomnień i wezwań), od których powód nie domaga się odsetek.

Na rozprawie w dniu 06 kwietnia 2016r. pełnomocnik pozwanej B. S. wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia i wniósł o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów zastępstwa procesowego powiększonych o opłatę od pełnomocnictwa. Wskazał, że z uzasadnienia pozwu w porównaniu z umową pożyczki wynika, że spłacone zostały przez pozwaną tylko dwie raty umowy pożyczki, a zatem od lipca 2009r. brak było spłaty i wymagalność kolejnych rat uległa przedawnieniu najpóźniej w lipcu 2012r. Z uzasadnienia pozwu wynika pozostały do spłaty kapitał w kwocie 4.985,99 zł, natomiast umowa pożyczki obejmowała kwotę 5.388,16 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 kwietnia 2009r. pomiędzy (...) Bankiem Spółką Akcyjną we W. a B. S. zawarta została umowa pożyczki gotówkowej w kwocie 5.388,16 zł na okres od dnia 20 kwietnia 2009r. do dnia 20 kwietnia 2013r.

( dowód: umowa pożyczki gotówkowej z 20.04.2009r. – k. 6-10 )

(...) Bank Spółka Akcyjna we W. zmienił firmę na (...) Bank (...) Spółka Akcyjna we W..

( dowód: odpis z KRSu – k. 11-16 )

(...) Bank (...) S.A. we W. zawarł w dniu 29 września 2014r. z powodem (...) w G. umowę przelewu wierzytelności pieniężnych szczegółowo określonych w załączniku nr (...)do umowy sporządzonym w postaci plików zapisanych na płycie CD oraz w załączniku nr (...)stanowiącym wykaz wierzytelności w formie papierowej, które Bank przeniósł na powoda.

( dowód: umowa przelewu wierzytelności z 29.09.2014r. – k. 23-24,

pełnomocnictwo – k. 25 )

W dniu 12 listopada 2014r. (...) Bank (...) S.A. we W. sporządził pismo do pozwanej zawiadamiające o przelewie wierzytelności w kwocie 10.381,28 zł na podstawie umowy z dnia 29 września 2014r. na rzecz powoda, wynikającej z umowy z dnia 20 kwietnia 2009r.

( dowód: zawiadomienie pozwanej z 12.11.2014r. – k. 5 )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione, bowiem powód nie wykazał swojej legitymacji procesowej czynnej, a nadto nie wykazał zasadności powództwa.

Swoje roszczenie wobec pozwanej B. S. powód wywodzi z umowy przelewu wierzytelności z dnia 29 września 2014r., na podstawie której miał nabyć od (...) Bank (...) S.A. we W. wierzytelność pieniężną wobec pozwanej wynikającą z umowy pożyczki gotówkowej z dnia 20 kwietnia 2009r. Do pozwu załączył jedynie samą umowę przelewu wierzytelności, z której nie wynika rodzaj wierzytelności przelanych tą umową na powoda. Z umowy nie wynika, jakich dłużników cesja dotyczy oraz z jakich umów wynikają przelane wierzytelności. Dane te umowa precyzowała w załączniku nr (...) sporządzonym w postaci plików zapisanych na płycie CD oraz w załączniku nr (...) stanowiącym wykaz wierzytelności w formie papierowej. Do pozwu nie zostały załączone opisane załączniki nr (...) i/lub (...), ani nawet wyciąg z nich obejmujący jedynie pozwaną. Załączając samą umowę z dnia 29 września 2014r. powód wykazał jedynie tyle, że pomiędzy powodem a Bankiem doszło do przelewu bliżej nieokreślonych wierzytelności. Nie wykazał natomiast, aby na powoda przeszła wierzytelność Banku wobec pozwanej wynikająca z umowy pożyczki z dnia 20 kwietnia 2009r., a tym samym nie wykazał swojej legitymacji czynnej procesowej w niniejszej sprawie.

Do pozwu powód załączył skan (kopię) pisma z dnia 12 listopada 2014r. stanowiącego zawiadomienie pozwanej przez Bank o przelewie wierzytelności. Nie wiadomo jednak, czy takie pismo zostało wysłane w ogóle do pozwanej, skoro powód nie załączył dowodu nadania tego pisma pozwanej, czy też jego odbioru przez pozwaną. Nie jest zatem wykluczone, że zostało sporządzone tylko na potrzeby niniejszego procesu.

W myśl art. 509 § 2 kpc w przypadku zawarcia umowy przelewu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę (cesjonariusza) ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi (cedentowi), który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki łączył go z dłużnikiem. Wierzytelność, jak i prawo do jej dochodzenia przechodzi na nabywcę w takim kształcie, w jakim przysługiwała cedentowi w chwili zawarcia umowy przelewu.

Powód nie przedstawiając Sądowi żadnego załącznika do umowy przelewu wierzytelności, nie wykazał, aby nabył wierzytelność wobec pozwanej i jest to okoliczność wystarczająca do oddalenia powództwa w całości.

Ponadto, gdyby nawet taką umowę przedstawił, nie wykazał zasadności powództwa. Powód powołał się w pozwie na „zakończenie umowy stron” pomiędzy Bankiem a pozwaną w związku z nie wywiązaniem się przez pozwaną z warunków umowy, lecz nie wskazał wprost, czy doszło do wypowiedzenia umowy pożyczki przez Bank, a jeżeli tak – kiedy i z jaką datą umowa uległa rozwiązaniu. Nie wiadomo w takiej sytuacji, kiedy roszczenie z umowy stało się wymagalne, skoro umowa „zakończyła” się wcześniej aniżeli przed datą 20 kwietnia 2013r., do kiedy to pożyczka miała być spłacona. Kwestia ustalenia daty wymagalności ma znaczenie dla określenia początku biegu terminu przedawnienia roszczenia, ale też dla początkowej daty, od której naliczane są pozwanej odsetki. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że na kwotę dochodzoną pozwem składa się suma odsetek od kapitału wynoszących 5.789,42 zł naliczonych od dnia następnego po dacie wymagalności. Nie wskazując daty wymagalności roszczenia powód nie pozwolił ani Sądowi, ani pozwanej na kontrolę prawidłowości naliczenia odsetek.

Powód nie podał, ile rat pożyczki pozwana spłaciła, aby można było poddać kontroli kwotę zadłużenia należności kapitałowej. Można tylko domniemywać w sposób, jak to uczynił pełnomocnik pozwanej, przez odjęcie kwoty dochodzonej pozwem z tego tytułu 4.985,99 zł od kwoty kapitału wynikającej z umowy 5.388,16 zł. Miesięczna spłata raty wynosiła 154,09 zł, a więc spłata dwóch rat daje kwotę 308,18 zł, zaś pozostałość wynosi 5.079,98 zł. Spłata trzech rat pomniejszyłaby pozostałą kwotę kapitału do 4.925,89 zł, czyli do mniejszej kwoty niż dochodzona pozwem. Powód nie wykazał, jak obliczona została kwota należności głównej.

Pozwana podniosła również zarzut przedawnienia roszczenia. Zgodnie z art. 118 kc, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Roszczenie powoda w niniejszej sprawie ulega trzyletniemu przedawnieniu, bowiem jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, tak przez pierwotnego wierzyciela Bank, jak i powoda. Z art. 120 § 1 zd. 1 kc wynika, że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Gdyby przyjąć za prawdziwe stanowisko powoda, że doszło do wypowiedzenia umowy i całe roszczenie wynikające z tej umowy stało się wymagalne po upływie terminu spłaty dwóch rat, czyli licząc najwcześniej od lipca-sierpnia 2009r., to uległby ono przedawnieniu w lipcu-sierpniu 2012r., bowiem pozew wniesiony został w dniu 04 stycznia 2016r. Gdyby jednak przyjąć, że do skutecznego wypowiedzenia umowy nie doszło, albo doszło w innej dacie i wymagalne są tylko poszczególne raty wynikające z harmonogramu spłaty, to przedawniłyby się te, których płatność była wymagalna przed grudniem 2015r., czyli przed wniesieniem pozwu. Okoliczność tą powinien jednak wykazać powód, czego nie uczynił.

Powód nie wykazał też kwoty 80,69 zł tytułem kosztów i upomnień, bowiem nie wskazał, ile razy i w jaki sposób pozwana była upominana i wzywana do zapłaty, nie załączył żadnych pism wykazujących tą okoliczność. Nie wiadomo też, ile tego rodzaju czynności składa się na kwotę 80,69 zł, jakie jednostkowe kwoty.

W polskim systemie prawnym obowiązuje zasada, iż między stronami stosunku cywilnoprawnego obowiązek (ciężar dowodu) udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne (art. 6 kc). Zasada kontradyktoryjności i dyspozycyjności zobowiązuje strony do wskazania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 kpc). Stosownie do zasady wyrażonej w art. 3 kpc, a rozwiniętej m.in. w art. 232 zd. 1 kpc, strony są obowiązane przedstawiać dowody, a rozkład ciężaru dowodu wynikający także z art. 6 kc powoduje to, że strona, która chce dochodzić roszczeń wymagających dowodzenia środkami dowodowymi, z których może skorzystać, powinna liczyć się z koniecznością przedstawienia takich dowodów, gdyż w przeciwnym razie jej powództwo może być oddalone. Zatem ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo, żąda czegoś od innej osoby, obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś kto odmawia uczynienia zadość żądaniu, a więc neguje uprawnienie żądającego, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje (tak: Stanisław Dmowski, Stanisław Rudnicki „Komentarz do kodeksu cywilnego, Księga pierwsza, część ogólna”, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis).

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedstawionych przez powoda, które okazały się niewystarczające do uwzględnienia powództwa.

Mając powyższe na uwadze, roszczenie powoda jako bezzasadne i nie udowodnione podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w punkcie I. sentencji wyroku.

Powód przegrał proces i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik wyrażoną w treści art. 98 § 1 i 3 kpc powinien zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty procesu w wysokości 4.817 zł, na które składa się wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 4.800 zł w stawce minimalnej zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz. 1804) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II. sentencji wyroku.

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)

(...)