Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świnoujściu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 361/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

T. W.

I.  pkt 1 zarzutu - w dniu 2 marca 2024r. w Ś. na terenie ogrodów działkowych (...) znieważył B. N. (1) poprzez kierowanie wobec niej słów uznawanych powszechnie za obelżywe oraz doprowadził do nieumyślnego spowodowania śmierci B. N. (1) w ten sposób, że znajdując się w stanie nietrzeźwości, bez powodu, chwycił pokrzywdzoną za odzież po czym wypchnął ją z domu, a następnie zadał jej wiele ciosów rękami i nogami poprzez uderzanie jej po całym ciele wskutek czego doznała ona obrażeń ciała w postaci złamania rusztowania kości nosowych, złamania żeber, podbiegnięć od strony wewnętrznej powłok głowy, sińca oka prawego, podbiegnięcia krwawego na obu wargach, podbiegnięcia krwawego z otarciem naskórka w okolicy prawego ramienia żuchwy, otarcia naskórka w okolicy zgięcia łokciowego lewego, podbiegnięcia lewego z tyłu ramienia, sińca z przodu uda lewego, 4 otarć naskórka w okolicy kolana lewego, 2 otarć naskórka w okolicy kolana prawego, które to obrażenia naruszyły funkcjonowanie czynności narządów ciała na okres przekraczający 7 dni i doprowadziły do niewydolności mięśnia sercowego typu lewokomorowego z następowym obrzękiem płuc w następstwie czego doszło do zgonu B. N. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne podobne, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 5.9.2022r. w sprawie o sygn. II K 194/22 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 190 § l k.k., którą to karę odbywał w okresie od 8.01.2023r. do 6.07.2023r. z zaliczeniem okresów zatrzymania na poczet kary od 14.03.2022r. godz. 24.40 do 14.03.2022r. godz. 18.25,

tj. czynu z art. 216 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zb. art. 155 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

T. W. jest mieszkańcem Ś.. W 2024r. pomagał on w różnych pracach J. G., był bliskim znajomy rodziny G., a także był w związku z I. G. (aktualnie K.). Wspólnie planowali w przyszłości zamieszkać na działce ogrodowej należącej do S. G.. Na działce bowiem znajdowała się altana – domek. Działką faktycznie dysponował J. G. - ojciec S. G..

J. G. pozwolił na czasowe zamieszkanie w altanie małżonkom B. i B. N. (2), a następnie K. B.. Działki doglądał T. W.. T. W. jak i rodzina G. nie byli zadowoleni z tego w jakim stanie jest altana. Małżonkowie N. i K. B. nie dbali o czystość. Byli oni osobami prowadzącymi koczowniczy tryb życia, zaniedbanymi higienicznie i zdrowotnie. B. N. (1) nadto była bardzo schorowana, szczupła, słaba, wręcz wątła. T. W. wielokrotnie zwracał uwagę mieszkańcom altany na to, że zaniedbują altankę, a w szczególności miał o to pretensje do B. N. (1).

W dniu 20 marca 2024r. T. W. przyszedł do J. G., był nietrzeźwy (wynik badania stanu trzeźwości z godziny 20.20 – już po zdarzeniu wskazywał 0,979 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu). Był pobudzony emocjonalnie i zapowiedział, że idzie na działkę zrobić tam porządek.

Kiedy T. W. wszedł do altany mieszkańcy oglądali telewizję i jedli. Pokrzywdzona leżała na tapczanie. T. W. używając wulgarnych słów kazał wszystkim opuścić domek. Krzyknął do B. N. (1), że ją zabije i zaczął ja uderzać pięściami po ciele, szarpać. Zadał jej wiele uderzeń, wyzywał ją przy tym słowami powszechnie uznanymi za obelżywe. Wówczas B. N. (3) chciał go odciągnąć, ale nie zdołał. K. B. wszedł na piętro domku i wezwał telefonicznie pomoc. T. W. następnie wyrzucił pokrzywdzoną za altanę na taras będący w budowie. B. N. (1) prosiła T. W. ażeby ją zostawił. Na tarasie T. W. kopał leżącą B. N. (1) po twarzy, brzuchu i żebrach.

T. W. uspokoił Y. M., który widział częściowo zdarzenie z okna działki znajdującej się vis a vis miejsca zamieszkania pokrzywdzonej.

Kiedy przyjechało Pogotowie (...) pokrzywdzona leżała przy wejściu na działkę, była w ubrudzonej odzieży, miała podciągniętą bluzkę, podwinięty biustonosz, na zewnątrz była szarówka, było zimno. Na twarzy miała krew, na jej ciele były świeże obrażenia. Była przytomna, ale w utrudnionym kontakcie. E. Ż. wskazała oskarżonego jako sprawcę.

T. W. był agresywny i wulgarny podczas zatrzymania, nie poddawał się poleceniom funkcjonariuszy. Pokrzywdzona została przewieziona pogotowiem do szpitala, gdzie zmarła.

Zgodnie z opinią Zakładu Medycyny Sądowej powstałe u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci złamania rusztowania kości nosowych, złamania żeber, podbiegnięć od strony wewnętrznej powłok głowy, sińca oka prawego, podbiegnięcia krwawego na obu wargach, podbiegnięcia krwawego z otarciem naskórka w okolicy prawego ramienia żuchwy, otarcia naskórka w okolicy zgięcia łokciowego lewego, podbiegnięcia lewego z tyłu ramienia, sińca z przodu uda lewego, 4 otarć naskórka w okolicy kolana lewego, 2 otarć naskórka w okolicy kolana prawego, k naruszyły funkcjonowanie czynności narządów ciała na okres przekraczający 7 dni i doprowadziły do niewydolności mięśnia sercowego typu lewokomorowego z następowym obrzękiem płuc w następstwie czego doszło do zgonu. Z opinii biegłych wynika, że zgon pokrzywdzonej pozostawał w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z powstałymi obrażeniami.

T. W. był wielokrotnie karany sądownie. Odbywał kary pozbawienia wolności. Po opuszczeniu zakładu karnego pracował jako kierowca.

zeznania świadka B. N. (2)

4-5, 566-569

zeznania świadka K. B.

36-38, 467-470

zeznania świadka M. W.

48-49,466-467,

zeznania świadka A. C.

43-44, 470,

zeznania świadka R. K.

58-59,471

zeznania świadka E. Ż.

54-55, 569-570

zeznania świadka S. G.

77-78, 140-141, 570-571,

zeznania świadka C. S.

122-123,

zeznania świadka I. K. (uprzednio G.)

572-573,

zeznania świadka J. G.

296-297, 573-575,

zeznania świadka K. D.

192-194,

zeznania świadka Y. M.

593-595

protokół zatrzymania

9

Protokół badania trzeźwości

13

protokół oględzin miejsca zdarzenia i protokół oględzin osoby oskarżonego

20-28, 65-71

dokumentacja medyczna

52, 121, 185, 444

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. W.

101-102, 110, 204-206,300-301, 465-466

Karta karna, odpisy wyroków

585-586, 154-156,

Protokół z sekcji zwłok

119

Protokół badań chemiczno-toksykologicznych

129-134

Wywiad środowiskowy

162-163

Opinia z (...)

179-184

1.1.2.

T. W.

pkt 2 zarzutu - w dniu 2 marca 2024r. w Ś. na terenie (...) groził pozbawieniem życia i uszkodzenia ciała K. B., czym wzbudził u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę, że groźba będzie spełniona, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary
co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne podobne, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 5.09.2022r.
w sprawie o sygn. II K 194/22 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art.
190 § l k.k., którą to karę odbywał w okresie od 8.01.2023r. do 6.07.2023r. z zaliczeniem okresów zatrzymania na poczet kary od 14.03.2022r. godz. 24.40 do 14.03.2022r. godz. 18.25, tj. czynu z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

T. W. mieszka w Ś.. W dniu 20 marca 2024r. Przyszedł on do J. G. i będąc w stanie nietrzeźwości zapowiedział, że idzie na działkę ogrodową i zrobi tam porządek. Na działce tej należącej do córki J. G., S. G. mieszkał tymczasowo B. N. (2) z żoną B. oraz K. B.. Wymienieni zaniedbywali altanę, było w niej brudno i panował bałagan. W przyszłości T. W. chciał z konkubiną I. G. (aktualnie K.) kupić altanę i tam zamieszkać. Po wizycie u J. G. wtargnął do altany, tam kazał (używając wulgaryzmów) wszystkim natychmiast się wynosić. Następnie zaatakował B. N. (1) zadawał jej liczne uderzenia i kopnięcia. K. B. po kryjomu wezwał Policję, a następnie wsiadał na rower i chciał jechać w stronę Policji, wówczas T. W. chwycił jego rower i zagroził, że go uderzy, K. B. odepchnął go i uciekł.

zeznania świadka K. B.

36-38, 467-480,

zeznania świadka B. N. (2)

4-5, 566-569,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. W.

101-102, 110, 204-206,300-301, 465-466,

informacja z K. , odpisy wyroków

585-586, 154-156,

Protokół zatrzymania

9

Protokół badania trzeźwości

13

Wywiad środowiskowy

162-163

1.1.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1

zeznania świadków R. K., E. Ż.,

Zeznania tych świadków Sąd uznał za wiarygodne. Świadkowie to funkcjonariusze Policji, którzy krytycznego dnia udzielali pomocy pokrzywdzonej i dokonywali zatrzymania T. W.. Ich zeznania stanowią relację z tego co zaobserwowali, świadkowie nie są związani z żadną ze stron, nie są zainteresowani konkretnym rozstrzygnięciem w sprawie. Brak jest podstaw do kwestionowania ich wiarygodności, ich zeznania korelują z pozostałym materiałem dowodowym. Są konsekwentne i logiczne, obiektywne, nie nacechowane emocjonalnie.

zeznania świadków M. W., A. C., K. D.,

Zeznania tych świadków Sąd uznał za wiarygodne. Świadkowie to pracownicy służby medycznej, którzy krytycznego dnia udzielali pomocy pokrzywdzonej. Ich zeznania stanowią relację z tego co zaobserwowali, świadkowie nie są związani z żadną ze stron, nie są zainteresowani konkretnym rozstrzygnięciem w sprawie. Brak jest podstaw do kwestionowania ich wiarygodności, ich zeznania korelują z pozostałym materiałem dowodowym.

zeznania świadków S. G., I. K., J. G.,

Zeznania tych świadków są wiarygodne, ale nacechowane pozytywnie emocjonalnie do oskarżonego. Świadkowie byli w bliskich relacjach z oskarżonym, znają tylko jego dobre strony, był on ich pracownikiem (rzetelnym), a I. K. była w związku z oskarżonym. Jednocześnie świadkowie byli rozczarowani mieszkańcami działki, tym, że ja zaniedbali, zabrudzili,a w efekcie końcowym nawet dopuścili do spalenia altany.

Zeznania świadka C. S.

Zeznania tego świadka są wiarygodne. Świadek to sąsiad zamieszkujący w pobliżu działki, na której doszło do zdarzeń. Świadek zrelacjonował tylko to co zastała, samego przebiegu zajścia nie widział. Brak jest podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań tego świadka.

Zeznania świadka Y. M.

Zeznania tego świadka Sąd uznał za wiarygodne. Korelują one z zeznaniami K. B., świadek widział jak ten telefonuje po pomoc. Nadto świadek usłyszał krzyki i po wyjściu ze swojej altany widział już leżącą pokrzywdzoną. Świadek uspokajał T. W., mimo, ze pozytywnie wypowiadał się o oskarżonym to zeznania te faktycznie obciążają oskarżonego. Brak jest podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

Protokół oględzin miejsca zdarzenia, protokół oględzin osoby oskarżonego,

Dokumenty urzędowe, sporządzone w przewidzianej prawem formie, nie kwestionowany przez żadną ze stron, Sąd też nie miał powodu, aby wiarygodność tego dokumentu podważać.

Dokumentacja medyczna, protokół z sekcji zwłok, protokół badań chemiczno-toksykologicznych

Dokumenty urzędowe, sporządzone w przewidzianej prawem formie, nie kwestionowany przez żadną ze stron, Sąd też nie miał powodu, aby wiarygodność tego dokumentu podważać.

Opinia z (...)

Opinia jest pełna, jasna, nie jest wewnętrznie sprzeczna, brak jest takich cech, które wymagałyby uzyskania opinii nowej lub uzupełniającej.

1, 2

Zeznania świadka K. B.

Zdaniem Sądu zeznania tego świadka są wiarygodne, szczere. Świadek zrelacjonował zajście w takim zakresie w jakim je widział czy w zakresie w jakim usłyszał groźby. Prowadzony tryb życia przez świadka nie wpływa na ocenę jago wiarygodności. Zeznania tego świadka korelują z pozostałymi dowodami w sprawie (z wyjątkiem wyjaśnień oskarżonego). Świadek kiedy jakiegoś fragmentu zajścia nie widział, to tak zeznawał, nie snuł domysłów (chociażby co do tego co się działo gdy telefonował po pomoc). Świadek w zeznaniach także przekazał swoje emocje, jak podał najgorsze dla niego było to, że nie mógł B. N. (1) pomóc, sam będąc osobą schorowana i słabą. Zdaniem Sądu nie nasunęły się żadne wątpliwości co do wiarygodności zeznań tego świadka.

Zeznania świadka B. N. (2)

Zdaniem Sądu zeznania tego świadka także były wiarygodne. Świadek zrelacjonował to co widział. Mimo, że w zajściu stracił bliską mu osobę, nie kierował pejoratywnych określeń do oskarżonego. Jedynie ze smutkiem zeznał, że zawsze będzie pamiętał godzinę, w której dowiedział się o śmierci żony. Koczowniczy tryb życia świadka nie dyskredytuje jego zeznań. Dodać trzeba, że na żądanie oskarżonego świadek był badany przed przesłuchaniem co do stanu trzeźwości i był trzeźwy. Podobnie zresztą we krwi B. N. (1) nie było alkoholu. Zeznani a B. N. (2) wydają się być nawet mocno chłodne jak na takie zajście.

Informacje z K., odpisy wyroków, protokół badania stanu trzeźwości,

dokumenty urzędowe sporządzone w przewidzianej prawem formie, nie kwestionowany przez żadną ze stron, Sąd też nie miał powodu, aby wiarygodność tych dokumentu podważać.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. W.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego co do obu czynów, jedynie co do tego, że krytycznego dnia był na miejscu zdarzenia.

1.1.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1, 2

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom złożonym przez oskarżonego zarówno co do pierwszego jak i drugiego zarzucanego mu czynu. Materiał dowodowy potwierdza bezsprzecznie, że oskarżony popełnił oba zarzucane mu czyny, a jego wersja jest jedynie przyjętą linią obrony, która nie koresponduje z dowodami.

Co do pierwszego czynu już świadek – pozytywnie ustosunkowany do oskarżonego J. G. zeznał, że oskarżony wpadł do niego (wzburzony) i zapowiedział, że zrobi na działce porządek. Oskarżony miał motyw – chciał pozbyć się z altany osób, które niszczą jego przyszłe mienie. Nadto w dniu zdarzenia był wysoce nietrzeźwy, rozemocjonowany i agresywny. Najbardziej denerwowało go zabrudzanie i zaniedbywanie altany. Skierował swoją agresję do B. N. (1), bo w mentalności oskarżonego to kobieta odpowiada za porządek. Dodatkowo był to najsłabsza osoba w altanie, łatwy przeciwnik, a nawet żaden przeciwnik. Oskarżony wiedział, że B. N. (1) mu nie odda, bo jest w krytycznym stanie zdrowia i jest słaba. Całkowicie nielogiczne są wyjaśnienia oskarżonego, że on tylko wypchnął z altany pokrzywdzoną albowiem nie ma takiej możliwości ażby doznać takich rozległych obrażeń (połamania nosa, kilku żeber) na skutek wypchnięcia. Obrażenia te był świeże, nie mogły powstać wcześniej na skutek bicia B. N. (1) przez męża, czy do upadku. Nadto funkcjonariuszce Policji leżąc przy działce B. N. (1) wskazał, że to T. W. ją pobił.

T. W. miał motyw, miał cel i był w dniu zdarzenia pod wpływem dużej ilości alkoholu. Jego agresja została także bezspornie skierowania do K. B.. Bał się, że świadek wezwie Policję, nie widział, że już to się stało.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

T. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przedmiotem ochrony art. 155 k.k. jest życie człowieka. To przestępstwo skutkowe, a skutkiem jest śmierć człowieka. Przedmiotem czynności wykonawczej jest człowiek. Warunkiem koniecznym dla przypisania odpowiedzialności jest wystąpienie skutku przyczynowego między zachowaniem oskarżonego a śmiercią ofiary. Musi istnieć nadto związek między nieostrożnością zachoawnia sprawcy a zgonem. Z opinii (...) wynika, iż między powstałymi u pokrzywdzonej obrażeniami a zgonem istnieje taki związek.

Także przedmiotem ochrony z art. 157 § 1 k.k. jest zdrowie człowiek. Przestępstwo ma charakter materialny. Znamię czasownikowe to każde zachowanie, które może prowadzić do opisanych w czynie następstw. Z opinii biegłych (...) wynika wprost charakter tych skutków – jakie wystąpiły u pokrzywdzonej.

N. toku przebiegu zajścia oskarżony znieważał pokrzywdzoną słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, co realizuje znamiona występku z art.. 216 § 1 k.k.

Czyn popełnił w warunkach opisanych w art. 64 § 1 k.k.

Powyższa analiza znamiona przypisanego sprawcy czynu zabronionego multi kwalifikowanego prowadzi do wniosku, iż oskarżony wypełnił swoim zachowanie znamiona wszystkich przypisanych w pkt. I czynów.

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

IV

T. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Występek z art. 190 § 1 k.k. chroni człowieka przed obawą popełnienia na jego szkodę przestępstwa. Strona przedmiotowa to zapowiedź popełnienia przestępstwa na szkodę pokrzywdzonego lun osoby dla niego najbliższej. Zwykle czyn popełniany jest przez wypowiedzenie określonych słów – zapowiedzi popełnienia przestępstwa. Groźba musi wzbudzić obawę spełnienia. W realiach przedmiotowej sprawy oczywistym jest, że K. B. obawiał się spełnienia groźby, gdyż chwile przed nią był naocznym świadkiem bicia (a wręcz katowania) B. N. (1). Czyn został popełniony w warunkach art. 64 § 1 k.k.

☐

1.1.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.1.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.1.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. W.

I.

I.

Zarzucane oskarżonemu najsurowiej zagrożone przestępstwo z art. 155 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 5. Z uwagi na odpowiedzialność w warunkach recydywy zwykłej górna granica kary jaka może być orzeczona za ten czyn to 7lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd kierował się dyrektywami wynikającymi z art. 53 k.k. i następnymi. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu Sąd wziął pod uwagę, to że oskarżony godził w tak istotne dobro, jakim jest zdrowie i życie człowieka. Na skutek działań oskarżonego pokrzywdzona zmarła. Oskarżony okazał wyjątkowa pogardę dla jej życia. Przez cały proces nazywał pokrzywdzoną jak i jej męża i kolega menelami. Dla oskarżonego jej życie nie było nic warte. Dodatkowo dla oskarżonego to B. N. (1) miała odpowiadać za porządek w altanie. Zaatakował on całkowicie bezbronną, spokojną, schorowaną kobietę. Nie reagował na jej prośby, nie zaprzestał bicia jej aż zobaczył, że lezy ona bezwładnie na deskach tarasu. Oskarżony bił pokrzywdzoną pięściami kopał po ciele. Złamał jej żebra i noc, a jej twarz był cała we krwi. Czyn ten popełnił w warunkach art. 64 § 1 k.k.

Pokrzywdzona w żaden sposób nie przyczyniała się do jego zachowania, tuż przed atakiem jadła i oglądała telewizję, nie była nietrzeźwa, spędzała spokojnie czas. Pobudki z jakich działa oskarżony są niskie i krytycznie oceniane w doktrynie – to chęć zysku.

Ilość i umiejscowienie obrażeń nadto prowadzi do przekonania, że pokrzywdzona bardzo cierpiała przed śmiercią, zniosła ogrom bólu.

Zdaniem Sądu jedyną okolicznością pozytywną dla oskarżonego było to, że był dobrym pracownikiem.

Te wszystkie okoliczności zdeterminowały wymiar kary za przypisany czyn na 7 lat pozbawienia wolności.

T. W.

II

II

Za drugi przypisany oskarżonemu czyn Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat pozbawienia wolności. Kara ta jest odpowiednia do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu. Oskarżony i tu odpowiada w warunkach recydywy zwykłej. Był już wielokrotnie karany za takie czyny, odbywał kary pozbawienia wolności, ale te ni przyniosły oczekiwanych rezultatów.

T. W.

VI

I, II

W stosunku do oskarżonego zostały spełnione przesłanki umożliwiające wymierzenie mu kary łącznej pozbawienia wolności. Zasady kształtowania tej kary zostały określone w art. 86 kk i następnych. Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Mając na uwadze wskazane regulacje Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną pozbawienia wolności w rozmiarze 8 lat. Sąd uznał, że taka kara łączna wobec oskarżonego będzie karą odpowiednią z punktu zasad łączenia kar i spełni cele zarówno prewencji indywidualnej, jak i generalnej.

T. W.

II, III, IV

I, II

W punkcie II, III i V. Sąd mając na uwadze treść art. 46 § 1 k.k. oraz okoliczności popełnienia czynów, uznał za słuszne orzeczenie wobec oskarżonego zadośćuczynień na rzecz:

- oskarżycielki posiłkowej J. T. – 20.000 zł

- pokrzywdzonego B. N. (2) 2.000 zł,

- pokrzywdzonego K. B. 2.000 zł

Oskarżycielka posiłkowa w wyniku zajścia straciła matkę, w bolesnych dla niej okolicznościach, w ocenie sądu i cierpienie matki, ból fizyczny i cierpienie psychiczne córki zasługują na taka kwotę zadośćuczynienia. Za adekwatne Sąd uznała kwoty po 2.000 zł dla pozostałych osób.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. W.

VII

I, II

Kierując się treścią art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego okres od jego zatrzymania i stosowania od tego momentu aresztowania w sprawie.

T. W.

VIII

I, II

Sąd zasądził na rzecz obrońcy koszty udzielonej oskarżonemu pomocy prawnej z urzędu, albowiem oskarżony ich nie uiścił.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego i orzeczoną długoterminową karę pozbawienia wolności Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów postępowania i obciążył nimi Skarb Państwa.

Podpis

SSR Kamilla Gajewska 24.04.2025r.