Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świnoujściu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2017r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia Sądu Rejonowego Kamilla Gajewska

Protokolant: Dorota Bocian

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2017r. sprawy:

1.  M. K. , s. P. i W. z d. C., ur. (...)
w Ś.,

2.  P. D. , s. A. i T. z d. M., ur. (...)
w S.,

oskarżonego o to, że:

- w dniu 22 lipca 2016r. w M. przy ul. (...), działając wspólnie
i w porozumieniu, po uprzednim odgięciu ścianki zabezpieczającej kasetkę parkomatu, usiłowali dokonać zaboru znajdujących się w kasetce pieniędzy w kwocie 1.744,20 zł, jednak zamierzonego celu nie osiągnęli, albowiem zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy Policji, powodując przy tym uszkodzenie kasetki i szkodę w mieniu o wartości 10.696,08 zł,
czym działali na szkodę Zakładu Ochrony (...) w M. oraz (...) S.A.
z siedzibą w W.,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art.
11 § 2 k.k.

I.  oskarżonych M. K. i P. D. uznaje za winnych dokonania zarzucanego im czynu, tj. występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.
w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza im kary: M. K. 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, a P. D. 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat,

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonym: M. K. okres zatrzymania od dnia 22.07.2016r. godz. 04.35 do dnia 23.07.2016r. godz. 14.20, P. D. od dnia 22.07.2016r. godz. 04.35 do dnia 23.07.2016r. godz. 14.15, przyjmując, że jeden dzień faktycznego pozbawienia wolności równy jest jednemu dniowi kary i kary te w tych częściach uznaje
za wykonane (w przypadku ich zarządzenia) w zakresie dwóch dni,

IV.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonych do informowania kuratora
o przebiegu okresu próby co 4 (cztery) miesiące od uprawomocnienia się orzeczenia,

V.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka od oskarżonych solidarnie na rzecz (...) S.A.
z siedzibą w W. kwotę 8.696,00 zł (osiem tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt sześć 00/100 złotych), a na rzecz Zakładu Ochrony (...) w M. kwotę 2.000,08 zł (dwa tysiące 08/100 złotych) tytułem obowiązku naprawienia szkody
w całości,

VI.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci pałki teleskopowej w kolorze czarnym oraz łomu w kolorze niebieskim, zarządzając jednocześnie ich zniszczenie,

VII.  zwalnia oskarżonych od kosztów postępowania i opłaty, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 664/16

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2016 r. M. K. wracając z dyskoteki postanowił okraść parkomat znajdujący się przy zbiegu ulic (...) w M.. W tym celu wcześniej idąc na dyskotekę schował łom koloru niebieskiego oraz gumowe rękawiczki przy korcie tenisowym niedaleko parkomatu. Podczas powrotu z dyskoteki spotkał swojego kolegę P. D. wraz z jego znajomym M. D., którego nie znał. Na wysokości parkomatu M. K. zakomunikował P. D. i M. D., żeby się oddalili, albowiem on planuje okraść parkomat. Znajomy P. D. odszedł, zaś P. D. został z M. K.. M. K. próbował włamać się do parkomatu, a P. D. pilnował, by nikt tego nie zauważył. M. K. pomimo użycia swojej siły oraz łomu zniszczył obudowę parkomatu, ale nie zdołał wyjąć z niego pieniędzy. Spowodował uszkodzenie kasetki i szkodę w mieniu o wartości 10.696,08 zł działając na szkodę Zakładu Ochrony (...) w M. oraz (...) S.A. W związku ze zdarzeniem (...) S.A. wypłaciło pokrzywdzonemu odszkodowanie na kwotę 8.696,00 zł. W parkomacie znajdowały się pieniądze w kwocie 1.744,20 zł. Na miejsce zdarzenia przyjechała Policja i zatrzymał M. K. i P. D..

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. K. k. 47-48, 108-109, 159-160 akt,

- wyjaśnienia oskarżonego P. D. k. 54-55, 120-121, 161-162 akt,

- zeznania świadka K. G. k. 20-23, 157 akt,

- zeznania świadka A. C. k. 77-78 akt,

- zeznania świadka K. J. k. 81-82 akt,

- zeznania świadka M. D. k. 99-100 akt,

- zeznania świadka M. W. k. 102 akt,

- protokół zatrzymania rzeczy k. 3-7,8-10 akt,

- protokół oględzin k. 11-13c akt,

- protokół zatrzymania M. K. k. 14 akt,

- protokół zatrzymania P. D. k. 16-18 akt,

- faktura nr (...) z dnia 12.10.2016 r. k. 75 akt,

- specyfikacja (...)k. 76 akt,

- dokument odszkodowawczy k. 124 akt,

- protokół oględzin k. 87-98 akt,

W toku postępowania zarzucono M. K. i P. D. popełnienie czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk tj. to, że w dniu 22 lipca 2016 r. w M. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim odgięciu ścianki zabezpieczającej kasetkę parkomatu usiłowali dokonać zaboru znajdujących się w kasetce pieniędzy w kwocie 1.744,20 zł jednak zamierzonego celu nie osiągnęli, albowiem zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy Policji, powodując przy tym uszkodzenie kasetki i szkodę w mieniu o wartości 10.696,08 zł, czym działali na szkodę Zakładu Ochrony (...) w M. oraz (...) S.A. z siedzibą w W..

M. K. i P. D. przyznali się do zarzucanego im czynu. M. K. wyjaśnił, że był inicjatorem zdarzenia, zamierzał okraść parkomat wracając z dyskoteki. Wracając z dyskoteki spotkał swojego znajomego P. D., który szedł z M. D., którego M. K. nie znał. M. D. oddalił się z miejsca zdarzenia, zaś P. D. został z M. K.. M. K. używając swojej siły próbował wyciągnąć z parkomatu pieniądze, zaś P. D. pilnował, czy nikt nie idzie. Następnie podjechał patrol Policji. M. K. i P. D. zostali zatrzymani. P. D. w swoich wyjaśnieniach potwierdził wyjaśnienia M. K..

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. K. k. 47-48, 108-109, 159-160 akt,

- wyjaśnienia oskarżonego P. D. k. 54-55, 120-121, 161-162 akt.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych, albowiem korelują ze sobą, są logiczne i spójne z całym pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Nie nasunęły się jakiekolwiek wątpliwości co do ich wiarygodności.

W postępowaniu przesłuchano w charakterze świadków K. G., A. C., K. J., M. D. oraz M. W..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, albowiem są one konsekwentne, spójne i logiczne. Nadto są zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Sądowi nie nasunęły się żadne wątpliwości co do ich wiarygodności. Ich zeznania stanowią uzupełnienie wyjaśnień oskarżonych. Zeznania K. G. potwierdzają, że M. K. oraz P. D. działali na szkodę Zakładu Ochrony (...) w M. oraz firmy ubezpieczeniowej (...) S.A. Zeznania tych świadków znajdują poparcie w zeznaniach A. C., który nadto zeznał, że łączna kwota wyrządzonej szkody wynosi 10.696,08 zł. Zeznania K. J. stanowią relację z przeprowadzonej w dniu zdarzenia interwencji, są spójne, logiczne i jako takie w pełni zasługują na wiarę. Sąd dał wiarę zeznaniom M. D., stanowią one bowiem uzupełnienie wyjaśnień oskarżonych. Nadto Sądowi nie nasunęły się jakiekolwiek wątpliwości co do ich wiarygodności. Zeznania M. W. również zasługują na wiarę, albowiem są zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, zarówno z wyjaśnieniami oskarżonych jak i z zeznaniami świadków.

Dowód:

- zeznania świadka K. G. k. 20-23, 157 akt,

- zeznania świadka A. C. k. 77-78 akt,

- zeznania świadka K. J. k. 81-82 akt,

- zeznania świadka M. D. k. 99-100 akt,

- zeznania świadka M. W. k. 102 akt.

W sprawie zgromadzono dokumenty tj.: protokół zatrzymania rzeczy k. 3-7,8-10 akt, protokół oględzin miejsca zdarzenia k.11-13c akt, protokół zatrzymania M. K. k. 14 akt, protokół zatrzymania P. D. k. 16-18 akt, faktura nr (...) z dnia 12 października 2016 r. k. 75 akt, specyfikacja (...)k. 76 akt, dane osobopoznawcze P. D. k. 117 akt, dane osobopoznawcze M. K. k. 86, 116 akt, dane o karalności P. D. k. 83 akt, dane o karalności M. K. k. 84-85 akt, protokół oględzin k. 87-97 akt, dokument odszkodowawczy k. 124 akt, protokół oględzin k. 87-98 akt.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie należało dać wiarę tym dowodom, albowiem nie nasuwały się z urzędu żadne wątpliwości co do ich wiarygodności, ani też strony tegoż zarzutu nie podnosiły. Należało zatem uznać, że zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby i w sposób przewidziany prawem.

Oskarżony M. K. mieszka w M.. Jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Oskarżony ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest kucharzem. Pracuje sezonowo jako sprzedawca. Nie posiada majątku ruchomego ani nieruchomości. Oskarżony był karany. Jest zdrowy, nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. K. k. 47-48, 108-109, 159-160 akt,

- dane o karalności k. 84-86 akt,

- dane osobopoznawcze k. 116 akt.

Oskarżony P. D. mieszka w M.. Jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Oskarżony ma wykształcenie gimnazjalne. Pracuje fizycznie, pomaga rodzicom prowadzić sklep. Oskarżony nie był karany. Nie posiada majątku ruchomego ani nieruchomości. Nadto oskarżony jest zdrowy fizycznie, nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego P. D. k. 54-55, 120-121, 161-162 akt,

- dane o karalności k. 83 akt,

- dane osobopoznawcze k. 117 akt.

W związku z powyższym, mając na uwadze całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, według Sądu M. K. i P. D. dopuścili się czynu bezprawnego, zagrożonego karą, którego społeczna szkodliwość jest więcej niż znikoma.

Mając na względzie, że oskarżeni są zdatni do przypisania im winy, Sąd uznał, że dopuścili się oni tego, że w dniu 22 lipca 2016 r. w M. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim odgięciu ścianki zabezpieczającej kasetkę parkomatu, usiłowali dokonać zaboru znajdujących się w kasetce pieniędzy w kwocie 1.744,20 zł, jednak zamierzonego celu nie osiągnęli, albowiem zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy Policji, powodując przy tym uszkodzenie kasetki i szkodę w mieniu o wartości 10.696,08 zł, czym działali na szkodę Zakładu Ochrony (...) w M. oraz (...) S.A. z siedzibą w W., tj. czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Kradzież popełnia ten, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą. Przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. jest przestępstwem powszechnym. Przedmiotem ochrony przepisu z art. 279 § 1 k.k. są prawa majątkowe, m.in. do rzeczy ruchomej. Pojęcie rzeczy ruchomej należy rozumieć w znaczeniu cywilnoprawnym, z uwzględnieniem art. 115 § 9 k.k. Przedmiotem wykonawczym kradzieży jest cudza rzecz ruchoma. Rzecz jest cudza, gdy nie stanowi własności sprawcy. Czynnością sprawczą kradzieży jest zabór, czyli wyjęcie rzeczy spod władztwa innej osoby i objęcie jej we władanie przez sprawcę wbrew woli osoby dysponującej rzeczą i bez podstawy prawnej. Kradzież jest przestępstwem materialnym, a jej skutkiem – zmiana osoby władającej rzeczą. Dokonanie kradzieży następuje z chwilą objęcia rzeczy przez sprawcę we władztwo, niezależnie od stopnia jego utrwalenia i niezależnie od oddalenia się z miejsca czynu. Kradzież jest przestępstwem umyślnym i kierunkowym.

W artykule 288 k.k. ujęto czyn zabroniony zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia niezdatną do użytku cudzą rzecz. Kryminalizacji podlega naruszenie integralności cudzej rzeczy. Indywidualnym dobrem chronionym tym przepisem są prawa majątkowe do rzeczy oraz jej posiadanie w zakresie, w jakim ich wykonywanie wymaga nienaruszalności rzeczy i jej zdolności do używania zgodnie z przeznaczeniem. Przestępstwo to może popełnić każdy, zdolny do odpowiedzialności karnej. Przedmiotem wykonawczym jest cudza rzecz ruchoma i nieruchomości. Jest przestępstwem wieloodmianowym, co oznacza, że występują trzy czynności sprawcze, tj. zniszczenie, uszkodzenie i uczynienie rzeczy niezdatnej do użytku. W realiach niniejszej sprawy oskarżeni uszkodzili parkomat. Uszkodzenie polega na naruszeniu substancji rzeczy, które nie sięga granic jej zniszczenia (tj. nieodwracalnego i całkowitego unicestwienia bądź nieodwracalnego pozbawienia właściwości charakterystycznych dla rzeczy określonego rodzaju, do których je zaliczono), zwłaszcza jeśli ma charakter odwracalny. Przestępstwo to może być popełnione tylko umyślnie w obu formach zamiaru.

W przedmiotowej sprawie na korzyść oskarżonych przemawia to, że przyznali się oni do zarzucanego im czynu i nie utrudniali postępowania. Nadto na korzyść oskarżonego P. D. przemawia to, że nie był on nigdy wcześniej karany.

Na niekorzyść oskarżonego M. K. przemawia to, że zainicjował popełnienie czynu oraz, że był wcześniej karany. Na niekorzyść oskarżonych przemawia również to, że wartość wyrządzonej popełnionym czynem szkody była wysoka.

Ustalenia faktyczne oraz sprawstwo oskarżonych, którzy przyznali się do zarzucanego im czynu, w świetle zgromadzonych dowodów nie budziły wątpliwości.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wobec oskarżonego M. K. karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, a wobec oskarżonego P. D. karę 1 roku pozbawienia wolności, których wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. wobec oskarżonych zawiesił na okres 3 lat próby.

Sąd orzekł wobec oskarżonego M. K. surowszą karę aniżeli wobec P. D., bowiem jego udział w popełnieniu czynu zabronionego był większy, przede wszystkim zamierzał go popełnić, zainicjował i przygotował się do jego popełnienia. Zgodnie z art. 69 § 1 k.k . Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Wobec powyższego orzeczenie wobec oskarżonego M. K. warunkowego zawieszenia wykonania kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności na okres 3 lat próby było błędem Sądu. Limit wymiaru podlegającej warunkowemu zawieszeniu kary pozbawienia wolności na gruncie cytowanego przepisu kodeksu karnego wynosi 1 rok. Limit ten obowiązuje w odniesieniu do wszystkich kar pozbawienia wolności, których wykonanie warunkowo zawieszono na podstawie art. 69 k.k.

Sąd wymierzył wobec oskarżonego P. D. najłagodniejszą, przewidzianą za popełnienie czynu z art. 279 § 1 k.k. karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku. Nadto zgodnie z art. 69 § 1 i 2 k.k. warunkowo zawiesił jej wykonanie na okres próby lat 3 uznając, że orzeczenie kary w takim wymiarze przede wszystkim zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia, w tym uprzednią niekaralność oskarżonego. Wobec osoby dotąd niekaranej orzeczona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie dolegliwa i zmusi oskarżonego do głębokiej refleksji nad koniecznością przestrzegania prawa i konsekwencjami jego naruszania. W przekonaniu Sądu orzeczona kara w swojej dolegliwości nie przekracza stopnia winy oskarżonego i spełni swoje cele zarówno w zakresie prewencji generalnej jak i przede wszystkim indywidualnej.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec M. K. kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres zatrzymania od dnia 22 lipca 2016 r. godz. 04:35 do dnia 23 lipca 2016 r. godz. 14:20, zaś P. D. okres od dnia 22 lipca 2016 r. godz. 04:35 do dnia 23 lipca 2016 r. godz. 14:15 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równy jednemu dniowi kary.

Nadto na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonych do informowania kuratora o przebiegu okresu próby co 4 miesiące od uprawomocnienia się orzeczenia. Orzeczenie tego obowiązku jest w zupełności wystarczające, albowiem ułatwi kontrolę okresu próby. Obowiązek ten pełni również wobec oskarżonych funkcję dyscyplinującą.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonych solidarnie na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 8.696 zł, a na rzecz Zakładu Ochrony (...) w M. kwotę 2.000, 08 zł tytułem obowiązku naprawienia szkody w całości.

Nadto Sąd orzekł na podstawie art. 44 § 2 k.k. przepadek dowodów rzeczowych w postaci pałki teleskopowej w kolorze czarnym oraz łomu w kolorze niebieskim zarządzając ich zniszczenie, albowiem przedmioty te służyły do popełnienia czynu.

Sąd zwolnił oskarżonych od kosztów postępowania i opłaty, którymi obciążył Skarb Państwa. Sytuacja oskarżonych, ich wykształcenie skłoniły Sąd do takiej decyzji.