Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świnoujściu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Liliana Wojciechowska

Protokolant: Jakub Markiewicz

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2019 roku w Świnoujściu na rozprawie

sprawy z powództwa K. N.

przeciwko D. N.

o zmianę orzeczenia w zakresie alimentów

I.  zasądza od pozwanego D. N. na rzecz powódki K. N. urodzonej (...) alimenty w wysokości po 1600,00 zł (tysiąc sześćset złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 – go każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 10 maja 2019 r. i w ten sposób podwyższa alimenty zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) z dnia 11 kwietnia 2005 r. w sprawie o sygn. (...) na kwotę po 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  nakazuje pobrać od pozwanego D. N. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w (...) kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

IV.  wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 219/18

UZASADNIENIE

Powódka K. N. wniosła przeciwko D. N. pozew o podwyższenie zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) z dnia 11 kwietnia 2005 r. w sprawie o (...) alimentów z kwoty po 600 zł miesięcznie do kwoty po 3000 zł miesięcznie, począwszy od dnia wniesienia pozwu, płatnych na konto bankowe powódki, do 10 - dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek raty. Ponadto powódka wniosła o zwrot 50% kosztów zagospodarowania jej w K. na stancji i zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania według norm przypisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że wyrokiem rozwodowym z dnia 11 kwietnia 2005 r. pozwany D. N. został zobowiązany do łożenia na rzecz małoletniej wtedy powódki K. N. alimentów w wysokości 600 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z rat. Wskazała, że ojciec po odejściu z rodziny obiecał partycypować w kosztach jej utrzymania w wysokości po 1.000 zł jednak w trakcie rozprawy nie zgodził się na taką kwotę i przez 13 lat łożył na jej utrzymanie po 800 ­zł alimentów dobrowolnie. Wskazała, że gdy ukończyła 13 lat ojciec przestał się nią interesować, nie pamiętał o świętach, Dniu Dziecka, urodzinach, nie zabierał jej do restauracji ani kawiarni ani do kina czy teatru. Ojciec nie szukał z nią kontaktu ani z jej starszym bratem. Czasami na jej prośbę przelewał na konto bankowe część kwoty potrzebnej na zakup, np. butów, plecaka, książki, korepetycji przed maturą, wycieczkę do P. z okazji 18-tych urodzin. Powódka podała, że ma 19 lat i od października bieżącego roku rozpoczęła studia w Wyższej Szkole (...) w K. i jej potrzeby finansowe znacznie wzrosły. Podniosła, że ogromną część tych wydatków ponosi jej mama M. N.. Powódka wskazała, że kilkakrotnie matka starała się porozumieć z ojcem pozasądowo w sprawie podwyższenia kwoty alimentów, ale ojciec nie odbierał telefonu i rodzice nie doszli do porozumienia. Matka powódki prowadząc działalność gospodarczą od 2006 roku obecnie jest w złym okresie i brakuje jej środków, które pokryłyby utrzymanie powódki w K. i mieszkania w Ś..

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 1000 zł, którą dobrowolnie uiszcza tytułem alimentów na rzecz córki, zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, a w przypadku uznania żądań pozwu odstąpienie od obciążania go kosztami procesu.

Pozwany podniósł, że przeciętny koszt utrzymania dziecka na studiach dziennych, nieodpłatnych to ok. 2000 zł. Zdaniem pozwanego, kwota którą uiszcza - 1000 zł jest kwotą odpowiednią, a jeśli córka chce studiować za kwotę 6000 zł winna podjąć pracę dorywczą bądź ponownie przenalizować sprawę studiów nieodpłatnych. Córka wykazała jako koszt - opłaty za rejestrację na studiach przelew na kwotę 500 zł dla córki na ten cel, a tę opłatę już sfinansował. Pozwany wskazał, że w miarę możliwości zarobkowych przelewa różne kwoty np. na: korepetycje - kwota 3 x 200 zł, zakup plecaka czy wycieczkę. Ostatnio przelał również kwotę 200 zł na zakup butów oraz na koncert kolejne 100 zł. Oprócz kwestionowania kwoty wydatków ogółem, podważył poszczególne koszty przedstawione przez powódkę: koszt wynajmu mieszkania gdyż nie dotyczy wydatków co miesiąc w całym roku, a za okres od października do końca czerwca każdego roku. Nadto powódka nie wykazała, że poszukiwała pokoju w internacie, który jest znacznie tańszy niż koszt wynajmu całego mieszkania- powódka co miesiąc wykazuje zakup butów - 2.06.2018r. - baleriny, 3.07.2018r. - baleriny, to wydatek nadmierny w ramach zestawienia paragonów wydatki są zdublowane. W dniu 12 maja 2018r. dwukrotnie wskazano zakup spodni i koszulki za dokładnie taką samą kwotę - 218,80 zł koszty przejazdów kolejowych winny być wykazane jako koszty dla jednej osoby, a nie dwóch osób, wydatki na buty w sierpniu 2018r. powódka wykazuje na kwotę 390,96 zł, 25.08.2018r. na kwotę 239,40 zł a 27.08.2018r. na kwotę 119,99 zł. Zdaniem pozwanego wydatki na buty dla studentki ponad 800 zł miesięcznie to wygórowana kwota. Podał, że on prowadzi oszczędny tryb życia i po opłaceniu wszystkich kosztów nie zostaje mu żadna kwota rezerwy na nieprzewidziane wydatki i musi posiłkować się debetem przy koncie bankowym. Wskazał, że od dłuższego czasu choruje na nadciśnienie, bierze zestaw pięciu lekarstw, którego koszt miesięcznie wynosi około 100 zł. Podniósł, że utrzymuję się z pracy w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) i uzyskuje wynagrodzenie w wysokości 5330,00 zł brutto, 3627,62 zł netto miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka K. N. urodziła się (...) i jest córką M. N. i D. N., którzy pozostawali w związku małżeńskim do kwietnia 2005r. Sąd Okręgowy w Szczecinie wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2005 r. orzekł o rozwiązaniu przez rozwód związku małżeńskiego M. N. z dom K. i D. N. zawartego dnia 31 sierpnia 1985 r. bez orzekania o winie; wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką stron K. N., powierzył matce, ograniczając wykonywanie władzy rodzicielskiej ojca do współdecydowania o przyszłych istotnych sprawach córki a dotyczących zdrowia, kształcenia, wyboru zawodu; kosztami utrzymania i wychowania małoletniej K. stron obciążył oboje rodziców i z tego tytułu zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej rentę alimentacyjną w kwocie po 600 zł miesięcznie, płatne z góry do 10-go dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z rat, poczynając od uprawomocnienia się wyroku; nie orzekł o sposobie korzystania z mieszkania.

Dowód:

-

wyrok Sądu Okręgowego w (...) k. 44 akt sprawy o sygn. (...)

W czasie zasądzania alimentów przez Sąd Okręgowy w (...) powódka miała 6 lat.

Bezsporne

Powódka K. N. obecnie ma 19 lat i jest studentką I roku Wyższej Szkoły (...) w K. na kierunku grafika komputerowa i multimedia, na studiach stacjonarnych, licencjackich. Jest to uczelnia prywatna. Powódka na studiach ma zajęcia od 9- 16, ma piątki wolne. Powódka nie podejmowała pracy, bo ma dużo nauki i w weekendy wykonuje projekty rysunkowe z plakatu. Usprawiedliwione koszty miesięczne utrzymania powódki K. N. to: czesne na studia -830 zł, wydatki na szkołę tj. program komputerowy A. – 19,99 euro (80 zł), podręcznik do nauki j. angielskiego 100 zł rocznie (8,33 zł miesięcznie), materiały i przybory do rysunku – 50 zł; wyżywienie 500 zł; ubranie i obuwie – 150 zł; kosmetyki 50 zł; telefon – 23,37 zł, bilety semestralne na komunikację miejską -240 zł na pół roku ( 40 zł miesięcznie), rozrywka tj. wyjścia do kina, muzeum, galerii sztuki – 50 zł, dentysta 300 zł rocznie (25 zł miesięcznie), dojazdy do domu na święta – 150 zł na pół roku (25 zł miesięcznie). Powódka wynajmuje w K. mieszkanie – kawalerkę, gdzie czynsz najmu wynosi – 1500 zł miesięcznie plus opłaty za gaz – 16,50 zł i prąd – 20 zł. Powódka otrzymuje z uczelni dodatek mieszkaniowy w kwocie 150 zł. Łącznie usprawiedliwione koszty utrzymania powódki wynoszą 3.367,83 zł – 150 zł dodatku mieszkaniowego tj. 3218 zł miesięcznie. Powódka pobiera stypendium socjalne w kwocie - 550 zł miesięcznie Od matki powódka otrzymuje kwotę 1000 zł i jest ona przelewana na jej konto bankowe, matka pokrywa jej czynsz najmu za mieszkanie w K., reguluje opłaty za media. Powódka od pozwanego od października 2018r. dostaje 1000 zł alimentów.

Dowody:

-

umowy k.18,

-

umowy najmu k.20-21,

-

zaświadczenie z uczelni k.89

-

wykazu ocen – k.90

-

informacji o stypendium k.91

-

potwierdzenia przelewu k.92-93,114,137, 140,155

-

faktur k.94, 99, 109-111,117, 118-136

-

dowodów wpłat k.95,

-

rachunki k.96-98, k.100-108,

-

bilety k.112,

-

przesłuchanie powódki K. N. k.170-171

-

zeznania M. N. k.168-170

Matka powódki jest agentem ubezpieczeniowym i prowadzi działalność gospodarczą w Ś.. M. N. pracuje po 14 godzin dziennie, ma coraz to nowych klientów, jest to tendencja zwyżkowa i dotychczas nie miała problemów finansowych. Posiada konto bankowe w Idea i w Banku (...), w koszty jej działalności jest wpisane biuro, za które płaci miesięcznie - 1200 zł. Z zeznania podatkowego za rok 2017r. wynika, że matka powódki osiągnęła dochód z tytułu działalności gospodarczej w wysokości 5.329,41 zł i z tytułu zatrudnienia w wysokości 4.666,26 zł. Na konto bankowe M. N. w okresie od stycznia 2019r. do końca marca 2019r. wpływały środki pieniężne w następującej wysokości: w styczniu 2019r. w wysokości – 6.472 zł, lutym 2019r. – 5.938 zł, marcu 2019r. – 3888 zł. Jej średnie miesięczne zarobki po odjęciu kosztów wynajmu biura wynoszą 4.233 zł.

Dowody:

-

zeznania podatkowe k.82-88

-

wyciągu z rachunku bankowego k. 177-180

-

zeznania M. N. k. 168-170

M. N. ma lat 55 i zamieszkuje w mieszkanie własnościowym o powierzchni 49 m2 w Ś.. Opłaty eksploatacyjne za mieszkanie to czynsz – 615 zł miesięcznie; wysokość opłaty za energię elektryczną -50 zł. M. N. nie pozostaje z nikim w związku i sama prowadzi gospodarstwo domowe. Na miesięczne koszty utrzymania matki powódki składają się: wyżywienie – 300 zł; obuwie, ubrania –50 zł; kosmetyki – 50 zł; Internet - 50 zł; Łącznie miesięczne wydatki matki powódki wynoszą 1115 zł.

Dowody:

-

zeznania M. N. k. 168-170

Pozwany D. N. ma 55 lat, z zawodu jest technikiem mechanik, jest szefem pogotowia technicznego w Spółdzielni Mieszkaniowej (...), w Ś.. Z wykonywanej pracy osiąga wynagrodzenie około 3627 zł miesięcznie netto (średnio za okres 6 m-cy 3.780,32 zł); nie wykonuję innej pracy i nie osiąga innych dochodów. D. N. na swoje miesięczne utrzymanie ponosi następujące wydatki: 600 zł – wyżywienie; 150 zł - ubranie, obuwie; 50 zł – kosmetyki i środki czystości; 50 zł - telefon; 100 zł – leki; rehabilitacja – 100 zł, rata kredytu gotówkowego - 350 zł, czynsz- 540 zł, 35 zł – prąd (tj.1/2 287,50 zł miesięcznie), ubezpieczenie samochodu OC – 200 zł rocznie ( ½ z 400 zł) bo jest razem z partnerką współwłaścicielem samochodu T. (...) rocznik 2005r. (16,66 zł miesięcznie), paliwo – 200 zł. Pozwany prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z partnerką i zamieszkuje w mieszkaniu o powierzchni 64 m2, które jest własnością partnerki. Łącznie wydatki pozwanego wynoszą około 1855 zł miesięcznie.

Dowody:

-

zaświadczenia o zarobkach pozwanego k.34,38

-

wyciąg z rachunku bankowego pozwanego k.184-187

-

przesłuchanie pozwanego k.171-172

Pozwany płaci regularnie alimenty w wyższej kwocie niż zasądzona wyrokiem rozwodowym. Pozwany od października 2018r. płaci na rzecz powódki alimenty w kwocie po 1000 zł miesięcznie, od listopada 2017r. płacił - 800 zł, natomiast od rozwodu w 2005r. płacił 700 zł. Z chwilą ukończenia przez powódkę 18-go roku życia przelewa alimenty na jej konto. Dodatkowo pokrył koszty opłaty rekrutacyjnej na studia w kwocie - 500 zł. Pozwany nie kupuje córce prezentów na urodziny, imieniny, święta i nie utrzymuje kontaktu z córką. Powódka dostała na 18-tkę prezent od pozwanego, było to 1000 zł na wyjazd do P. z przyjaciółmi, ponadto pozwany w czerwcu 2018r. przelał powódce 200 zł na buty, a w lutym 2018r. na bilety na koncert, od lutego do kwietnia 2018 r. opłacał córce korepetycje w kwocie po 200 zł miesięcznie.

Dowody:

-

potwierdzenia przelewu k.40-65,

-

przesłuchanie pozwanego k. 171-172

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się częściowo uzasadnione.

W niniejszej sprawie spór dotyczył zasadności żądania podwyższenia alimentów płaconych przez pozwanego na powódkę oraz ich wysokości. O ile co do zasady żądnie powódki Sąd ocenił jako uzasadnione to nie podzielił argumentów powódki co do wysokości alimentów. Powódka dochodziła w pozwie kwoty 3000 zł alimentów, na pierwszej rozprawie pełnomocnik powódki- matka zaproponowała zawarcie ugody na kwotę 2000 zł alimentów od pozwanego.

Wskazać należy, że przepis art. 135 § 1 k.r.o. stanowi, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zgodnie z art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Dla zasadności żądania podwyższenia alimentów konieczne jest wykazanie, że nastąpił istotny wzrost usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz, że zwiększyły się możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentacji, gdyż te okoliczności w myśl art. 135 k.r.o. decydują o zakresie obowiązku alimentacyjnego. Współzależność między tymi dwoma czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim zezwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentowania.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 marca 1963 r. (III CR 88/62, OSNCP 1964, nr 5, poz. 98) polskie prawo rodzinne oparte jest na zasadach całkowitej równości wszystkich dzieci, niezależnie od tego, z jakich związków one pochodzą: małżeńskich czy pozamałżeńskich. Dochody rodziców mogą nie wystarczać na zaspokojenie wszystkich usprawiedliwionych potrzeb dzieci. Według pkt XII uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego z 9 czerwca 1976 r. (III CZP 46/75, OSNCP 1976, nr 9, poz. 184), podzielanej przez Sąd Rejonowy, konsekwencją obowiązywania zasady równej stopy życiowej jest to, że rodzice w żadnym razie nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie, tylko na tej podstawie, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. Pogląd ten podzielono i uzupełniono pkt IV uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego z 16 grudnia 1987 r. (III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42) (zob. również np. wyroki SN: z 21 stycznia 1999 r., I CKN 1292/98; z 6 stycznia 2000 r., I CKN 1077/99; z 24 marca 2000 r., I CKN 1538/99; z 16 stycznia 2001 r., II CKN 40/99), gdzie wskazano nadto, że w szczególnych przypadkach, gdy sytuacja dziecka tego wymaga, rodzice mają obowiązek nie tylko dzielenia się choćby najszczuplejszymi swymi dochodami, lecz także wyzbywania się posiadanego majątku bądź jego niektórych składników, aby w ten sposób podołać ciążącemu na nich obowiązkowi alimentacyjnemu, np. dla ratowania zdrowia dziecka. Nie można od nich jednak wymagać zbycia przedmiotów majątkowych przynoszących dochód i stanowiących źródło utrzymania rodziny. W przywołanej powyżej uchwale Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987r. wskazano również, że zawsze zachodzi potrzeba zachowania rozsądnej równowagi pomiędzy zaspokojeniem potrzeb uprawnionego a poziomem życia zobowiązanego. Podkreślono, że uwzględnienie roszczenia dziecka nie może doprowadzić do niedostatku rodziców (zob. też wyrok SN z 8 sierpnia 1980 r., III CRN 144/80, OSNCP 1981, nr 1, poz. 20, gdzie wskazano na niedopuszczalność rozstrzygnięcia sprawy, w rezultacie którego pozwany zostanie pozbawiony najniezbędniejszych środków utrzymania i możliwości najskromniejszej egzystencji).

W niniejszej sprawie ustalenia wymagało, czy od daty ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów nastąpił wzrost usprawiedliwionych potrzeb powódki i na ile jest on istotny. Ponadto Sąd ustalił, czy zmieniły się i jakie są obecnie możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego; czy pozwany jest w stanie płacić na rzecz córki wyższe alimenty i czy takie wyższe alimenty są usprawiedliwione potrzebami powódki.

Dotychczas zasądzone na rzecz wówczas małoletniej powódki w wyroku rozwodowym alimenty wynosiły 600 zł miesięcznie. Pozwany systematycznie realizuje obowiązek ich zapłaty, po rozwodzie dobrowolnie płacił 700 zł miesięcznie, a od października 2018r. płaci 1000 zł miesięcznie.

W oparciu o dowód z przesłuchania powódki, jej matki M. N. oraz przedstawionych Sądowi rachunków za dokonywane zakupy - uznać należało, że miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania, obecnie 19 – letniej powódki K. N. wraz z opłatą czesnego za studia to około 3218 zł. Sąd uznał za zawyżone w przypadku studentki I roku wydatki po 1200 zł miesięcznie na kosmetyki, wyżywienie, ubrania i obuwie i na ten cel Sąd uznał za usprawiedliwioną kwotę 700 zł, tym bardziej że powódka wskazała, ze sama gotuje zaś kosmetyki zamawia żeby było taniej przez Internet z K. raz na 4 miesiące. Sąd przyjął, ze powódka na dentystę wydaje 300 zł rocznie a nie jak twierdziła jej matka 600 zł. Na rozrywki typu kino, muzeum, galerie sztuki Sąd uznał za usprawiedliwioną kwotę 50 zł a nie jak zeznawała jej matka 80 zł. Sąd uznał za usprawiedliwiony koszt wynajmu kawalerki w K., bowiem z zeznań matki powódki wynika, że jest to mała kawalerka, a szkoła powódki nie ma swojego akademika, zaś akademik prywatny, ze wspólną łazienką i kuchnią, kosztuje 800 zł za lokal plus opłaty za prąd, internę. Zasadne są również koszty czesnego za studia w kwocie 830 zł, gdyż jest to uczelnia prywatna, wymarzony kierunek studiów powódki. Pozwany wbrew temu co zeznał na rozprawie wiedział jaka powódka wybrała szkołę, bowiem uiścił 500 zł opłaty rekrutacyjnej za studia. Za uzasadnione Sąd uznał również wydatki na bilet sieciowy, dojazdy na święta do domu i koszt zakupu programu komputerowego do szkoły i materiałów do prac plastycznych oraz podręczników. Sąd podkreśla, że pozwany nie utrzymuje z córką kontaktów, nie spotyka się z nią, nie zabiera do kina i restauracji, nie pamięta o jej urodzinach i nie dzwoni na święta. Pozwany ogranicza się wyłącznie do zapłaty na jej rzecz alimentów, co nie sprzyja jej równowadze psychicznej i utrzymaniu właściwych więzi z obojgiem rodziców.

Sąd zwraca uwagę, że wbrew twierdzeniom M. N. uzyskiwane przez nią dochody przekraczają dochody pozwanego i deklarowane przez nią w zeznaniu podatkowym dochody w kwocie 6220 zł rocznie. Matka powódki prowadzi działalność gospodarczą w Ś. i jest agentem ubezpieczeniowym. W toku przesłuchania na rozprawie twierdziła, że jej zarobki kształtują się na poziomie około 500 zł miesięcznie. Sąd zwraca uwagę, że wydatki jakie wskazała matka powódki podczas przesłuchania przed Sądem - na swoje utrzymanie tj. 1115 zł i pomoc córce w kwocie ponad 2500 zł miesięcznie wyraźnie przekraczają deklarowane dochody i wynoszą 3.615 zł miesięcznie. Sąd wskazuje również, że analiza historii rachunku bankowego matki powódki, jaki przedstawiła w toku sprawy ujawnia, że jej wpływy na prywatny rachunek bankowy (wskazała, ze posiada konto prywatne i służbowe) w okresie od stycznia do marca 2019r. wyniosły: w styczniu 2019r.– 6.472 zł, lutym 2019r. – 5.938 zł, marcu 2019r. – 3888 zł co po odjęciu opłaty za wynajem biura - 1200 zł daje średnio kwotę 4.233 zł miesięcznie. Z powyższego wynika, że albo matka powódki nie wykazała albo nie ujawnia wszystkich dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Sąd nie dał wiary twierdzeniom matki powódki, że utrzymuje się z pożyczek od znajomych i rodziny, bowiem nie przedłożyła ona żadnych dowodów na tę okoliczność (umów, potwierdzeń przelewów) twierdząc, że nie pamięta ile i od kogo pożyczyła, nie pamiętała też w jakiej wysokości spłaca te zadłużenia.

Natomiast D. N. obecnie pracuje w pogotowiu technicznym w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ś. i z tej pracy osiąga wynagrodzenie w wysokości 3627 zł netto; nie wykonuję innej pracy zarobkowej i nie osiąga innych dochodów. Łącznie wydatki pozwanego to około 1855 zł miesięcznie a razem z alimentami na córkę, które dobrowolnie płaci w wysokości po 1000 zł miesięcznie to 2855 zł.

Sąd zwraca uwagę, że wydatki wskazane przez pozwanego są usprawiedliwione, jedynie jeśli chodzi o koszty utrzymania mieszkania oraz ubezpieczenia samochodu, w którym pozwany zamieszkuje to Sąd uznał za zasadne podzielić je na pół, ponieważ pozwany zamieszkuje wraz z partnerką w jej mieszkaniu własnościowym i zeznał że razem z partnerką prowadzi gospodarstwo domowe. Podobnie jeśli chodzi o samochód to stanowi on współwłasność jego i partnerki, a zatem powinni się oni dzielić tez kosztami jego ubezpieczenia. Sąd wziął pod uwagę, że pozwany jest obowiązany do spłaty zadłużenia, w postaci kredytu gotówkowego, którego rata wynosi 350 zł. Sąd wskazuje, że po podwyższeniu alimentów do kwoty 1600 zł miesięcznie i uwzględnieniu wszystkich wskazanych i uzasadnionych wydatków D. N. do dyspozycji pozostanie pewna rezerwa finansowa co najmniej 172 zł.

Zauważyć należy, że od ostatniego orzeczenia o alimentach minęło trzynaście lat, a potrzeby powódki obecnie 19-letniej studentki znacznie wzrosły z tymi jakie miała w wieku przedszkolnym 6 lat.

Biorąc powyższe pod uwagę dochody osiągane przez każdego z rodziców powódki i nieznacznie lepszą sytuację finansową matki powódki, okoliczność, że powódka jest dorosła, nie wymaga już opieki jak to było w czasie uczęszczania do przedszkola, a zwłaszcza kierując się ustaleniami w zakresie usprawiedliwionych potrzeb i wydatków powódki związanych z kontynuowaniem nauki na wyższej uczelni i utrzymaniem w K. na poziomie około 3200 zł miesięcznie – Sąd uznał za zasadne żądanie podwyższenia alimentów zasądzonych od pozwanego w wyroku rozwodowym o 1000 zł tj. do kwoty 1600 zł miesięcznie. Sąd uznał, że oboje rodzice są zobowiązani do pokrywania kosztów utrzymania powódki i mają możliwości finansowe, aby obciążyć ich tymi kosztami po połowie tj. każdego w kwocie po 1600 zł miesięcznie.

Sąd orzekł w przedmiocie odsetek ustawowych od dnia wyrokowania tj.10 maja 2019r. bowiem dopiero przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało zasadność i wysokość podwyższenia alimentów na rzecz córki, a także fakt że pozwany dobrowolnie płacił na jej rzecz alimenty w wyższej kwocie 1000 zł (pkt.I wyroku).

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo (pkt.II wyroku). Jako nieuzasadnione było również żądanie powódki zawarte w pozwie w zakresie zwrotu 50% kosztów zagospodarowania jej w K. na stancji, powódka zeznając przed Sądem ani jej matka nie wyjaśniły co składa się na te koszty, wysokości tych kosztów i celowości ich poniesienia.

Powyższe ustalenia faktyczne i rozważania Sąd oparł o dowody z dokumentów szczegółowo wskazane przy stanie faktyczny oraz dowody osobowe: przesłuchanie pozwanego i powódki oraz częściowo matki powódki. Jako wiarygodne Sąd ocenił dowód z przesłuchania pozwanego i powódki. Treść tych dowodów koresponduje z dowodami z dokumentów; jest nadto spójna i rzeczowa.

Odmiennie należało ocenić dowód z przesłuchania matki powódki M. N.. Jak już wyżej wskazano zaniżyła ona własne dochody oraz jednocześnie zawyżyła wydatki ponoszone na utrzymanie córki na studiach, a jej twierdzenia o złej sytuacji finansowej i utrzymywaniu się z dochodu w kwocie 500 zł miesięcznie pozostają w sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego i dokumentami, tj. zwłaszcza historią rachunku bankowego.

Sąd w przedmiocie kosztów procesu orzekł w pkt. III wyroku i z uwagi na częściowe uwzględnienie roszczenia powódki Sąd, w oparciu o treść art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych w zakresie w jakim przegrał proces i nakazał pobrać od niego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w (...) kwotę 600 zł co wynika z art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Sąd nie znalazł podstaw do odstąpienia od obciążania pozwanego kosztami sadowymi zgodnie z treścią art. 102 k.p.c. bowiem pozwany znajduje się w dobrej sytuacji materialnej, pracuje i osiąga stałe dochody.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł w punkcie IV wyroku, mając na względzie treść art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., w myśl którego Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty.

Mając na uwadze powyższe na względzie, orzeczono jak w sentencji wyroku.